De Volta Limburg Classic

6 april 2014

Na een lange winter zonder wielrennen, was het gisteren eindelijk zo ver: De Volta Limburg Classic. Of eigenlijk de Hel van het Mergelland, want dat past veel beter bij deze wedstrijd. Na weken te hebben afgeteld, konden we dan gisteren eindelijk weer gaan genieten van een 'live' wielerwedstrijd.

Samen met Lora en pap zijn we al vroeg naar Eijsden gegaan voor de start. Heerlijk om de bussen weer te zien staan, de renners te zien en bovenal de crème waarmee te renners hun benen insmeren weer te ruiken! Helaas waren er niet zoveel pro-tour ploegen, maar dat mocht de pret niet drukken. Belkin en Giant-shimano maakten veel goed. Ik wilde heel graag op de foto met Moreno Hofland, want deze jonge Nederlandse renner zou wel eens een hele grote kunnen worden! Dus voor de start vroeg ik netjes of ik een foto mocht maken en hij ging mooi klaar staan. Nee, dat bedoelde ik niet, ik wilde samen met hem op de foto. Hij moest erg lachen en ging netjes met me op de foto:) Daarna is hij ook nog met Lora op de foto geweest. Deze foto maakte de dag eigenlijk al geslaagd, dankjewel Moreno Hofland!

Met Moreno Hofland op de foto! Lora en Moreno  De Belkin ploeg

Na de start op weg naar de eerste beklimming bij Cringdal. We hadden ons vaste plekje om de auto te zetten alweer snel gevonden. We stonden net buiten de auto toen er een journalist aangelopen kwam, of hij ons een paar vragen mocht stellen. Een uitgebreid praatje gemaakt met deze man over de wedstrijd en onze passie voor de sport. Als afsluiting vroeg hij wie er vandaag zou gaan winnen. Mijn gok, Moreno Hofland, die van Lora: Laurens ten Dam en pap dacht Marc de Maar. We waren heel benieuwd wie gelijk zou krijgen. Als het maar een Nederlander zou worden. De journalist vroeg ook nog of we het boek van Laurens ten Dam hadden gelezen en wat we daarvan vonden. Ik had het boek gelezen maar was niet heel erg enthousiast omdat ik het te technisch vond. Ik lees liever persoonlijkere verhalen over renners. Hij gaf aan dat dit klopte, maar dat dit ook de bedoeling was. Hij was namelijk de schrijver van dit boek.... Schaam, schaam.... Maar volgens pap en Lora had ik toch een netjes antwoord gegeven en kon hij zich hier ook wel in vinden. Daarna genoten van de lekkere broodjes en het slaatje. Toen de renners bijna kwamen zagen we opeens Tom Dumoulin langs fietsen. Gelukkig bleef hij ook kijken naar het passerende peloton! En dat gaf ons weer de kans om met hem op de foto te gaan! En wat waren we blij hiermee :)

                                 Wij met Tom Dumoulin

Daarna op weg naar de Loorberg. We zagen al een bidon in de berm liggen die pap later nog is gaan halen. Pap heeft daar echt een oog voor! En daar ben ik natuurlijk ontzettend blij mee :) Op de Loorberg genoten van het prachtige uitzicht en van de renners. En verder genoten van ons lekkere lunchpakket. 

            De kopgroep op de Loorberg                   Het peloton op de Loorberg         

                                           Loorberg

Daarna verder richting Bergenhuizen waar we de auto op een smal plekje hebben geparkeerd. Na de plaspauze een mooi plekje gezocht en gewacht op de renners. Ook hier weer genoten van een mooie doorkomst. 

                                          Pap en Lora in Bergenhuizen

En weer verder richting Eijsden, we kregen maar geen genoeg van de renners. We hadden ze inmiddels 4 keer zien passeren, maar die 3 keer in Eijsden wilden we maar al te graag mee maken. Zeker omdat deze rondes in de volle finale vielen. Een mooie plekje gezocht bij de finish en maar wachten. Gelukkig hadden we hier genoeg te kijken, denk aan de Duitse dames, alle fotografen, het L1team etc.  En dan de finale! Wat een wedstrijd en wat een finish. Een mooiere winnaar kon niemand zich wensen : Moreno Hofland! De eerste renner van Belking/ Rabobank die hier ooit won. En zijn vader had hier jaren geleden ook al eens gewonnen, schitterend gewoon. Moreno werd samen met de nummer 2 en 3 opgefrist in een tent naar de finish. Wij stonden hier toevallig dichtbij en konden alles mee volgen. Moreno had een hele grote smile op zijn gezicht wat al mooi was om te zien. Daarna moest hij nog even wachten tot de nummers 2 en 3 klaar waren en zag ik de kans om nog even met hem te praten. Ik heb hem natuurlijk eerst gefeliciteerd en daarna gezegd of hij nu snapte waarom ik 's morgens met hem op de foto wilde! Toen moest hij nog meer lachen. Daarna nog genoten van de 'ceremony protocolaire' en toen op weg naar huis. 

Het podium

Wat een heerlijke dag, maar zoveel mooie momenten! Ik heb genoten :)

Foto’s